تاریخ یک اتحاد

رنوی فرانسه و نیسان ژاپن هر دو همواره از پیشگامان صنعت خودروسازی دنیا بوده اند. این دو شرکت پس از مدت ها مذاکره سرانجام در ۲۷ مارس ۱۹۹۷ به طور رسمی قرارداد همکاری های مشترک فیمابین را امضا کردند. در آن زمان صنعت خودروسازی در دوره ای از ادغام های سریع قرار داشت. شرکت های بزرگ طی توافقاتی در یکدیگر ادغام یا توسط یکدیگر خریداری می شدند. از جمله این توافقات می توان به خرید کرایسلر توسط دایملر در سال ۱۹۹۸ اشاره کرد که در سال ۲۰۰۷ با جدا شدن کارخانه ها به پایان رسید.

زمانی که دو شرکت رنو و نیسان برای انعقاد قرارداد اتحاد به توافق رسیدند رنو ۳۶.۸ درصد از سهام نیسان را خریداری کرد و نیسان نیز متعهد شد هر زمان که از نظر مالی توانست مقداری از سهام رنو را بخرد. نیسان در سال ۲۰۰۱ پس از اینکه توانست از ورشکستگی تقریبی خود جان سالم به در ببرد ۱۵ درصد از سهام رنو را خریداری کرد و در عوض سهام رنو در نیسان به ۴۳.۴ درصد افزایش یافت.

این دو شرکت در سال ۲۰۰۲، RNBV که یک شرکت مدیریت استراتژیک است را تاسیس کردند. یکی از وظایف این شرکت نظارت بر حاکمیت شرکتی بین دو شرکت است. رنو و نیسان هر کدام ۵۰ درصد در این شرکت که در آمستردام قرار دارد سهام دارند. رنو و نیسان در این مرکز به تبادل ایده ها، تعیین استراتژی و اقداماتی برای افزایش همکاری های مشترک بین دو شرکت می پردازند.

اتحاد در سال ۲۰۰۶ مذاکراتی را برای ایجاد یک اتحاد صنعتی با جنرال موتورز آغاز کرد. این مذاکرات توسط یکی از سهامداران GM به نام کرک کرکوریان آغاز شد. بنا به گزارشات طرف امریکایی خواستار پرداخت چندین میلیارد دلار برای مشارکت در این اتحاد شده بود که باعث شد کارلوس گون شرایط اعلام شده توسط GM را "در تضاد با روح اتحاد" بداند. در نتیجه این اتفاقات مذاکرات با جنرال موتورز در اکتبر سال ۲۰۰۶ بدون حصول نتیجه خاصی به پایان برسد. گون در این باره گفته بود که: "واضح است که دو طرف دیدگاه های کاملاً متفاوتی درباره یک اتحاد دارند."

اتحاد از سال ۲۰۱۰ تعدادی پروژه را به عنوان بخشی از قرارداد همکاری استراتژیک با شرکت آلمانی دایملر AG آغاز کرده است.

همچنین رنو و نیسان در سال ۲۰۴ تحقیق و توسعه، تولید محصول و فعالیت های اقتصادی مختلف مشترکی را برای کاهش هزینه ها، یکپارچه کردن دو شرکت و شتاب بخشیدن به توسعه خود انجام داده اند.

رنو و نیسان در سال ۲۰۱۷، اتحاد ۲۰۲۲ را معرفی کردند؛ این یک برنامه ۶ ساله است که هدف آن افزایش سرمایه گذاری های مشترک به ۱۰ میلیون یورو در سال در پایان سال ۲۰۲۲ است.

کارلوس گون در مورد این برنامه مشترک می گوید: "این اتفاق نقطه عطفی برای شرکت های عضو اتحاد است. در پایان برنامه استراتژیک اتحاد ۲۰۲۲ هدف ما این است که سرمایه گذاری های مشترک را به ۱۰ میلیارد یورو برسانیم. برای دستیابی به این هدف از یک سو رنو، نیسان و میتسوبیشی موتورز همکاری های خود بر روی پتلفرم های مشترک، نسل بعدی خودروهای برقی، خودروهای خودران و فناوری های متصل را سرعت خواهند داد. از سویی دیگر سرمایه گذاری مشترک با رشد مقیاس شرکت افزایش خواهد یافت. پیش بینی می شود فروش کلی سالانه اتحاد از ۱۴ میلیون دستگاه فراتر رود که می تواند درآمد سالانه ۲۴۰ میلیون یورویی را در پایان این برنامه محقق کند."

این اتحاد که اکنون با حضور میتسوبیشی موتورز قوی تر از گدشته نیز شده است کنترل ۱۰ شرکت بزرگ خودروسازی شامل: رنو، نیسان، میتسوبیشی، اینفینیتی، رنو سامسونگ موتورز، داچیا، آلپاین، داتسون، ونوچیا و لادا را در اختیار دارد. نام اتحاد از سپتامبر ۲۰۱۷ پس از اینکه نیسان عمده سهام میتسوبیشی را خریداری کرد روی این همکاری سه جانبه گذاشته شد.

اتحاد مشارکتی استراتژیک میان رنو، نیسان و میتسوبیشی نوعی ادغام یا خرید شرکت های دیگر نیست. این سه شرکت بر اساس یک قرارداد تبادل سهام به یکدیگر ملحق شدند. ساختار این اتحاد در نوع خود در صنعت خودروسازی منحصر به فرد است.

این اتحاد از ژانویه ۲۰۱۸ پیشروترین تولید کننده خودروهای برقی در دنیاست که فروش جهانی آن از سال ۲۰۱۰ تاکنون ۵۰۰ هزار دستگاه بوده است.

اتحاد در سال ۲۰۱۷ حدود ۱۰.۶ میلیون دستگاه خودرو در سرتاسر جهان فروخته است که به عبارتی از هر ۹ دستگاه خودروی فروخته شده در جهان یکی ساخت اعضای این اتحاد است.

این اتحاد بیش از ۴۵۰ هزار نفر کارمند و ۱۲۲ سایت تولیدی در سرتاسر جهان دارد.