بازگشت زیبای خفته

شرکت مشهور آلپین پس از مدت‌ها با یک خودروی کامپکت سبک وزن، موتور میانه با پلتفرم آلومینیومی خارق العاده به بازار برگشته است. این خودرو زیر پوسته خوش رنگ و لعاب خود از ویژگی‌های پیشرفته ایرودینامیکی برخوردار است. مهمترین مشخصه این خودرو در مقایسه با دیگر رقبایش قطعاً وزن آن است.

آلپین A110 یکی از خودروهایی است که بازار به شدت مشتاق عرضه آن بود. عرضه این خودرو به معنای بازگشت برند آلپین که تحت مالکیت رنو است به بازار خودروهای کامپکت پس از خاتمه تولید در سال ۱۹۹۵ است. A110 مدلی است که بین سالهای ۱۹۶۲ و ۱۹۷۱ تولید شد و نماد برند آلپین است. آلپین A110 توسط تیمی از رنو اسپورت در دیئپ ( Dieppe ) فرانسه طراحی و ساخته شده است.

آلپین در سال ۱۹۵۵ توسط ژان ردل ( Jean Rédélé ) تأسیس شد. ردل با یک خودرو رنو ۴ CV رقابت کرد و توانست در رقابت‌های میله ملگلیا ( Mille Miglia ) و کریتریوم آلپ ( Critérium des Alpes ) به پیروزی دست یابد. مورد آخر الهام دهنده نام شرکت و فلسفه ماشین‌های ردل است: خودروهایی که لزوماً قوی‌ترین نیستند اما به دلیل سبکی و چابکی برنده می‌شوند. به هر طریق این یک دستور ساخت ساده برای ساخت یک خودروی موتور میانه مسابقه‌ای است. پیروزی‌های این خودرو باعث موفقیت چشمگیر آلپین نشد که در نتیجه در سال ۱۹۷۳، رنو این شرکت را به‌طور کامل تصاحب کرد.

آلپین A110 4 متر و ۱۸ سانتیمتر طول، ۱.۲۵ متر ارتفاع و ۱.۸ متر عرض دارد. مدل پایه این خودرو با سوخت موجود در آن تنها ۱۰۸۰ کیلوگرم و نسخه فول آپشن آن نیز ۱۱۰۳ کیلوگرم وزن دارد. وزن این خودرو به لطف پلتفرم آلومینیومی و استفاده از اتصالات جدید در قیاس با پورشه کیمن ۲۶۰ کیلوگرم سبک تر است.

به عنوان مثال صندلی‌های به کار گرفته شده از برند Sablet در این خودرو تنها ۱۳.۱ کیلوگرم وزن دارند. همچنین ادغام هوشمندانه ترمز عقب با کالیپرهای مکانیزم ترمز دستی برقی حدود ۸.۵ کیلوگرم در وزن خودرو صرفه جویی کرده است. حتی بلندگوهای به کار رفته در آلپین A110 تنها ۴۷۰ گرم وزن دارند.

همچنین به دلیل طراحی و پلتفرم جدید و قرار گرفتن مخزن سوخت در جلوی خودرو تقسیم وزن خودرو به صورت ۴۴ درصد در جلو و ۵۶ درصد در عقب است که برای یک خودروی کوپه موتور میانه اعداد شگفت انگیزی است.

این خودرو که کمی بیش از ۴ متر طول دارد مجهز به یک موتور آلومینیومی است که در میانه خودرو قرار گرفته و می‌تواند ۲۵۳ اسب بخاررا تولید کند. از رقبای برتر این خودرو می‌توان به پورشه ۷۱۸ کیمن، آلفا 4C، لوتوس الیزه و جگوار تایپ F چهار سیلندر اشاره کرد. با این حال آلپین نیم نگاهی هم به تویوتا GT86 و آئودی TT هم دارد.

آلپین بر روی پلتفرمی آلومینومی ساخته شده است؛ همچنین به یک موتور ۴ سیلندر ۱.۸ لیتری توربوشارژ و گیربکس ۷ سرعته با کلاچ دوگانه مجهز شده است. این همان موتوری است که در مگان R.S. جدید نیز به کار گرفته شده است. همچنین بنا بر گفته مهندس ارشد آلپین این خودرو با جعبه دنده دستی عرضه نخواهد شد.

بنا به گفته سازندگان آلپین A110 این خودرو در ظرف مدت ۴.۳ ثانیه از صفر تا ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت سرعت می‌گیرد که این عدد ۰.۴ ثانیه سریع‌تر از رقیب اصلی آن یعنی پورشه کیمن است. به علاوه نهایت سرعتی که آلپین A110 می‌تواند به آن دست پیدا کند ۲۵۰ کیلومتر بر ساعت.

آلپین A110 سه حالت رانندگی عادی، اسپورت و پیست دارد. در هر کدام از این حالت‌ها با کمک کامپیوتر مرکزی خودرو فرمان پذیری، سیستم کنترل پایداری، صدای موتور و تعویض دنده با حالت انتخاب شده رانندگی تطبیق پیدا می‌کند. مهندسین رنو با طراحی‌های دقیق خود توانسته وزن خودرو را تا جای ممکن پایین بیاورند.

اولین خودروهای سال ۱۹۵۵ شرکت آلپین نسخه پرایمیر بودند که بالاترین مشخصات فنی از جمله چرخ‌های ۱۸ اینجی، صندلی‌های نیمه چرمی و اگزوز اسپورت را دارا بودند. در نسخه جدید آلپین A110 بر روی ویژگی‌های راحتی خودرو نیز توجه شده است. به عنوان مثال صندلی‌های تمام چرم و با قابلیت تنظیم همه جانبه هستند.

فضای داخلی خودرو نیز به زیبای طراحی شده است و استفاده از چرم، آلکانترا و فیبر کربن به این زیبایی افزوده است و به طلف همین طراحی فضای شگفت آوری برای سرنشینان یک خودرو با ابعاد کامپکت ایجاد شده است.

مدل پرایمیر آلپین به مناسب سالگرد تأسیس این خودرو به تعداد ۱۹۵۵ عدد تولید شده که ظرف ۵ روز به طور کامل به فروش رسیدند.

آلپین A110 همانطور که لورن ون در آکر، ریاست طراحی رنو در سال ۲۰۱۳ گرفته بود نیاز داشت که "۹۱۱ برند آلپین " باشد. به بیانی دیگر A110 باید خودرویی معیار باشد که برند و DNA آلپین را به نسل جدید عاشقان خودروهای اسپورت معرفی می‌کند. ون در آکر معتقد است که اگر " ما بتوانیم A110 را به خوبی بسازیم در آن صورت می‌توانیم سراغ ماشین‌های دیگری مانند پانامرا" برویم.