درباره تکنولوژی خودروهای خودران چه می دانید؟
آینده در راه است - اتومبیل‌های خودران خود را بیش از پیش رایج و کاملاً عملیاتی می‌بینند. به طور رسمی، وسایل نقلیه خودران نیازی به رانندگان انسانی ندارند تا بتوانند ایمنی خودرو را به عهده بگیرند. از آنها به خودروهای مستقل یا "بدون راننده" یاد می‌شود. اگرچه غالباً بدون راننده از آنها نام برده می‌شود، اما هنوز هیچ اتومبیل کاملاً خودرانی که به طور قانونی در ایالات متحده کار می‌کند وجود ندارد.
اتومبیل‌های خودران چگونه کار می‌کنند؟
گرچه این طراحی بین تولید کنندگان متفاوت است، اما اکثر اتومبیل‌های خودران دارای نقشه داخلی محیط اطراف خود هستند که توسط انواع سنسورها و فرستنده ورودی ایجاد و نگهداری می‌شوند. تقریباً تمام وسایل نقلیه خودران محیط اطراف را با استفاده از ترکیبی از دوربین‌های فیلمبرداری، رادار و لیدر - سیستمی که از نور لیزر استفاده می‌کند- درک می‌کنند. تمام اطلاعات جمع آوری شده توسط این سیستم‌های ورودی توسط نرم افزار پردازش می‌شوند تا مسیری را بسازند و دستورالعمل‌هایی را برای عملیات اتومبیل ارسال کنند. این موارد شامل گاز، ترمز، فرمان و غیره، و قوانین رمزگذاری شده سخت و الگوریتم‌های جلوگیری از برخورد با موانع برای ناوبری ایمن و پیروی از قوانین راهنمایی و رانندگی است.
مدل‌های فعلی خودروهای خودران همه تا حدودی به رانندگان انسانی احتیاج دارند. اینها شامل اتومبیل‌های سنتی با کمک ترمز و نمونه‌های اولیه تقریباً مستقل از ماشین بدون راننده است. با این حال، مدل‌های کاملاً مستقل در آینده ممکن است حتی به فرمان نیازی نداشته باشند. برخی همچنین می‌توانند به عنوان "اتصال" شناخته شوند، به این معنی که می‌توانند با سایر خودروهای موجود در جاده یا زیرساخت ارتباط برقرار کنند.
تحقیقات خودروهای خودران را در ۵ سطح دسته بندی می‌کنند:
سطح صفر: بدون عملکرد خودکار. انسان‌ها تمام سیستم‌های اصلی را کنترل می‌کنند. این شامل اتومبیل‌هایی با کنترل کروز می‌شود زیرا راننده در صورت نیاز سرعت را تنظیم و تغییر می‌دهد.
سطح ۱: دستیار راننده مورد نیاز است. سیستم‌های خاصی مانند کنترل کروز تطبیقی یا ترمز خودکار می‌توانند در هنگام نیاز به صورت خودکار عمل کنند و همچنین خودرو به صورت جداگانه توسط راننده انسانی کنترل شود.
سطح ۲: گزینه‌های عملکرد خودکار موجود است. این وسیله نقلیه حداقل دو کارکرد اتوماتیک قابل اجرای همزمان در زمانهای خاص مانند فرمان و سرعت در بزرگراه را ارائه می‌دهد، اما همچنان به یک راننده انسانی احتیاج دارد. اتومبیل با سرعت شما در ترافیک مطابقت دارد و از خطوط موجود در جاده پیروی می‌کند، اما راننده باید در همه زمان‌ها آماده باشد تا بسیاری از محدودیت‌ها را تحت پوشش سیستم خود قرار دهد.
سطح ۳: خودروی خودران در شرایط خاص. این اتومبیل تحت همه شرایط، ایمنی خودرو را کنترل می‌کند اما راننده هنگام هشدار باید این کار را شخصاً انجام دهد. اتومبیل به جای انسان محیط را رصد می‌کند، اما انسان نباید از این کار اجتناب کند، زیرا باید در هنگام فراخوان بدانند که چگونه می‌تواند شرایط را تحت کنترل خود درآورد.
سطح ۴: خودروی خودران سطح بالا. این خودرو در پویاترین شرایط رانندگی کاملاً خودران است. این نوع خودرو هنوز هم نیاز به مداخله راننده در شرایط نامساعد آب و هوایی یا محیط‌های غیر معمول است. خودروهای سطح ۴ در صورت لزوم همچنان دارای فرمان و پدال برای کنترل اوضاع توسط راننده هستند.
سطح ۵: خودروی کاملاً خودکار. در هر موقعیت رانندگی، ماشین از رانندگی کاملاً خودکار استفاده می‌کند و فقط از انسان می‌خواهد تا در جهت‌ها کنترل فرمان را در دست داشته باشد.
چرا اتومبیل‌های خودران در حال فراگیر شدن هستند
مصرف کنندگان و شرکت‌ها به طور یکسان علاقه‌ای به فناوری اتومبیل‌های خودران دارند. اگر خودروی خودران را عامل راحتی یا یک سرمایه گذاری هوشمندانه در تجارت هم در نظر بگیریم ۶ دلیل وجود دارد که اتومبیل‌های بدون راننده در مسیر فراگیری قرار دارند.
۱- رفت و آمد: مسافرانی که دارای یک مسیر طولانی و پر از ترافیک به سمت کار هستند، ایده تماشا کردن برنامه‌های تلویزیونی، مطالعه کتاب، خوابیدن یا حتی کار کردن در خودروی خود را دوست دارند. اگرچه این موضوع هنوز به واقعیت نرسیده است اما صاحبان خودروهای آینده تمایل دارند خودرویشان اگر حتی در زمان سفر آنها صرفه جویی نمی‌کند اما به آنها اجازه تمرکز روی فعالیت‌های مورد علاقه شأن را بدهد.
۲- شرکت‌های حمل و نقل اینترنتی: شرکت‌های مانند اوبر یا لیفت به دنبال تولید تاکسی‌های بدون راننده به منظور رفع نیاز به رانندگان انسانی و پرداخت هزینه به رانندگان انسانیهستند. آنها در عوض بر ایجاد سواری ایمن، سریع و مستقیم به مکان‌ها تمرکز می‌کنند.
۳- تولید کنندگان خودرو: ظاهراً اتومبیل‌های خودران میزان تصادفات اتومبیل را کاهش می‌دهند. شرکت‌های اتومبیل می‌خواهند از فناوری بدون راننده برای بهبود رتبه‌های ایمنی در برابر تصادفات استفاده کنند، زیرا رتبه بندی هوش مصنوعی به طور بالقوه تبدیل به یک نقطه فروش برای خریداران آینده اتومبیل می‌شود.
۴- جلوگیری از ترافیک: برخی از شرکت‌های خودروسازی و شرکت‌های فنی در تلاشند تا خودروهای بدون راننده تولید کنند که شرایط ترافیکی و پارکینگ در مقصد در شهرهای تعیین شده را ردیابی کند. این بدان معنی است که این ماشین‌ها سریع‌تر و کارآمدتر از ماشین‌های فعلی به مکان‌ها می رسند . در حالی که امروز رانندگان باید به صفحه موبایل هوشمند خود و GPS آن برای مسیریابی تکیه کننده این خودروها می‌توانند با همکاری دولت‌ها تمام این وظایف را بر عهده بگیرند.
۵- خدمات تحویل کالا: شرکت‌های تحویل کالا برای کاهش هزینه نیروی کار به خودروهای خودران نگاه می‌کنند. با استفاده از وسیله نقلیه خودران می‌توان بسته‌ها و مواد غذایی را به راحتی حمل و نقل کرد. شرکت‌های ماشین مانند فورد را آزمایش این سرویس را آغاز کرده‌اند.
۶- خدمات رانندگی اشتراکی: برخی از شرکت‌های اتومبیل در تلاشند ناوگان اتومبیل‌های بدون راننده که مشتری برای استفاده یا مالکیت خود پرداخت می‌کنند، توسعه دهند.
تأثیرات احتمالی خودروهای خودران چیست؟
انتظار می‌رود علاوه بر جذابیت مصرف کنندگان، دولت‌ها و مشاغل به طور یکسان، خودروهای خودران نیز بر جوامع و اقتصادهایی که استفاده از آنها را تصویب می‌کنند، تأثیر بگذارند. هزینه‌ها و مزایای کلی نامشخص است، اما در اینجا ۳ بخش از تأثیرات را باید در نظر داشته باشید:
۱- ایمنی: وسایل نقلیه خودران با حذف عامل خطاهای انسانی به طور بالقوه می‌توانند تعداد تلفات تصادف رانندگی را کاهش دهند. احتمالاً این نرم افزار نسبت به انسان دارای خطای کمتری بوده و زمان واکنش سریع دارد اما توسعه دهندگان هنوز نسبت به امنیت سایبری استفاده از این نوع خودروها نگران هستند.
۲- اشتغال: اتومبیل‌های بدون راننده امکان جابجایی بیشتر افراد، از جمله سالمندان یا معلولان را دارند. با این حال، استفاده از آنها می‌تواند بسیاری از کارگران را با کاهش تعداد مشاغل رانندگی بیکار کند و ممکن است تأثیرات منفی بر بودجه حمل و نقل عمومی داشته باشد. برای عملکرد بهتر، ماشین‌های بدون راننده یا خدمات اشتراک آنها لازم است برای اکثر مردم مقرون به صرفه باشد.
۳- محیط زیست: بسته به در دسترس بودن و راحتی خودروهای خودران، احتمالاً آنها می‌توانند سالانه تعداد کل مسافت پیموده شده را افزایش دهند. در صورتی که این خودروها از سوخت‌های فسیلی استفاده کنند میزان انتشار آلاینده‌ها نیز افزایش پیدا خواهد کرد. البته در صورتی که با برق کار کنند، انتشار گازهای گلخانه‌ای مرتبط با حمل و نقل ممکن است کاهش زیادی پیدا کنند.