نکاتی برای نگهداری از گیربکس خودروهای اتومات رنو

نویسنده: علیرضا کرامتیان، مدیر مرکز فنی(آموزش و پشتیبانی فنی، گارانتی) و شبکه نمایندگی های خدمات پس از فروش شرکت رنو ایران

یکی از دغدغه های اکثر مالکان خودرو این است که در هنگام رانندگی چه مواردی را باید رعایت کنند تا آسیبی متوجه خودرو آنها نشود. همچنین سئوال خیلی از آنها این است که طرز رانندگی آنها چگونه باشد تا مشکلی برای قطعات خودرو ایجاد نگردد؛ این حساسیت زمانی به اوج خود می رسد که نوع گیربکس خودرو، اتوماتیک باشد.

گیربکس های اتوماتیک که بر روی خودروهای رنو در ایران نصب شده اند عبارتند از گیربکس های: CVT ،  Dual Clutch و گیربکس های اتوماتیک هیدرولیکی. خودروهائی مانند رنو کولئوس مجهز به گیربکس CVT هستند و بر روی خودروهائی مانند رنو کپچر و رنو تالیسمان گیربکس Dual Clutch نصب می باشد. همچنین خودروهائی مانند رنو تندر 90 اتوماتیک، رنو ساندرو اتوماتیک، رنو مگان 2000 و رنو داستر مجهز به گیربکس های هیدرولیکی هستند که با نام های DP0 ، DP2 و DP8 شناخته می شوند. لازم به ذکر است که از همین نوع گیربکس بر روی بعضی از محصولات شرکت های خودروسازی دیگر نیز استفاده شده است.

خودروهای با گیربکس اتوماتیک هیدرولیکی

در این بخش به نکات مهم در هنگام رانندگی با خودروهائی می پردازیم که بر روی آنها گیربکس های اتوماتیک هیدرولیکی نصب شده است.

این نوع گیربکس ها دارای قسمت های مختلفی هستند که مهم ترین آنها عبارتند از: کوپلینک هیدرولیکی (Torque Convertor)، مدار هیدرولیک(Hydraulic Block)، مجموعه دنده های سیاره ای (Planetary Gear)، ترمزها (Brakes)، کلاچ ها (Clutches) و یونیت گیربکس اتوماتیک (Transmission Control Unit ). عدم رعایت بعضی اصول در رانندگی ممکن است موجب آسیب دیدن هر یک از قسمت های مذکور شود.

رانندگی با خودروهای اتومات رنو در وضعیتی که موتور سرد است

اولین اصلی که راننده باید در هنگام رانندگی با خودروهای مذکور رعایت کند، چگونگی حرکت پس از روشن کردن خودرو و یا اصطلاحا "رانندگی در زمان سرد بودن موتور " است. از نقطه نظر فنی، این گیربکس ها زمانی بهترین کارآئی را دارند و کمترین آسیب متوجه آنها می شود که دمای روغن گیربکس اتوماتیک بین شصت تا نود درجه سانتی گراد باشد؛ لذا چنانچه به محض روشن کردن خودرو، شروع به حرکت کنیم، به دلیل اینکه دمای روغن گیربکس پائین و فشار آن خیلی بالا است، فشار بالای روغن گیربکس سبب می شود تا قطعاتی که می بایست به نرمی با یکدیگر درگیر شوند، به شدت درگیر شده و علاوه بر اینکه موجب آسیب دیدن قطعات می شود، در هنگام حرکت دادن دسته دنده به وضعیت های حرکت (D) و دنده عقب (R)، حالت ضربه نیز احساس شود که قطعا آزار و اذیت سرنشینان را نیز به دنبال خواهد داشت.

از طرفی دیگر برای اینکه دمای روغن گیربکس اتوماتیک به دمای کاری برسد، ممکن است موجب اتلاف وقت شود و این وضعیت خصوصا در فصول سرد از حوصله راننده خارج خواهد بود و موجب تلف شدن وقت ایشان نیز می شود. لذا توصیه می شود که صاحبان خودرو پس از استارت زدن، چند دقیقه صبر نمایند تا دمای موتور و به دنبال آن دمای روغن موتور و با تاخیر بیشتر دمای روغن گیربکس افزایش یابد و شرایط برای افزایش کارآئی گیربکس و تعویض دنده نرم مهیا گردد و چنانچه راننده صبر و حوصله و زمان کافی برای روشن نگه داشتن موتور را ندارد، توصیه می شود تا ایشان دسته دنده را به آرامی به وضعیت D و یا R تغییر دهد و پدال گاز را به آرامی فشار دهد و از گاز دادن ناگهانی جدا پرهیز نماید.

چنانچه راننده در هنگام تغییر وضعیت دنده به D و R و یا در هنگام تعویض دنده اتوماتیک به دنده های دیگر مانند 2، 3 و چهار، ضربه ای احساس کرد، نباید به آن بی توجه بود، با اندکی رانندگی و افزایش دمای روغن گیربکس، ضربات و تکان های بین تعویض دنده ها به شکل محسوسی کاهش خواهد یافت و در محدوده استاندارد قرار خواهد گرفت.

استفاده از سیستم کنترل کشش (شرایط برفی) در خودروهای اتومات رنو

یکی از امکاناتی که این گیربکس دارد، وضعیت کنترل کشش و یا شرایط برفی است. همانطور که می دانید دنده یک همه خودروها دارای گشتاور بسیار بالائی است و چنانچه در حال حرکت در جاده خاکی و یا برفی بودید و یا مسیر به دلیل یخ زدگی، لغزنده بود، اگر خودرو بخواهد از حالت سکون حرکت کند، چرخهای محرک دچار لغزش شده و حرکت خودرو با مشکل مواجه خواهد شد.

راننده ای که دارای تجربه بالائی باشد، هنگام استفاده از خودرو مجهز به گیربکس دستی، در این شرایط از حرکت با دنده یک صرف نظر کرده و با دنده دو شروع به حرکت می کند و با آرامی و بدون اینکه پدال گاز را زیاد از حد فشار دهد، شروع به حرکت  کرده و در طول حرکت نیز از گاز دادن ناگهانی پرهیز می نماید و سپس صورتیکه شرایط مساعد باشد، دنده را به سه و بالاتر تغییر می دهد. در خودروهای مجهز به این نوع گیربکس های اتوماتیک، همه این کارها می تواند بصورت اتوماتیک و توسط یونیت گیربکس انجام گردد. چنانچه راننده کلید مربوط به سیستم کنترل کشش (شرایط برفی) را فعال کند، چراغ روی آن روشن شده و علامتی بر روی صفحه نمایشگرها روشن می شود که حاکی از این است که سیستم کنترل کشش توسط راننده فعال شده است.

 در این وضعیت یونیت گیربکس اتوماتیک، آن دسته از شیرهای سولونوئیدی را تحریک می کند که به جای اینکه ترمزها و کلاچ های مربوط به دنده یک فعال شوند، ترمزها و کلاچهائی عمل می کنند که دنده دو تشکیل گردد و در عین حال حتی اگر راننده پدال گاز را به یکباره فشار دهد، دور موتور بطور ناگهانی افزایش پیدا نخواهد کرد. به عبارت دیگر خودرو با دنده دو از وضعیت سکون شروع به حرکت می کند لذا گشتاور خودرو کمتر بوده و لغزش در چرخها اتفاق نمی افتد.

حال اگر شرایط رانندگی بهتر شود و راننده پدال گاز را بیشتر فشار دهد، دنده به سه و بالاتر تعویض خواهد شد؛ در خصوص خودروهائی که فاقد کلید کنترل فعال کننده کنترل کشش هستند، راننده می تواند در مواجه شدن با شرایط برفی، دسته دنده را به وضعیت دستی (Manual) تغییر داده و با فشار دادن آن به سمت جلو، دنده را به دو تغییر دهد؛ در این شرایط اگر راننده شروع به حرکت کند به دلیل اینکه گشتاور دنده دو کمتر از دنده یک است، چرخها کمتر دچار لغزش شده و خودرو می تواند حرکت نماید.

شما می توانید با دنبال کردن این سری مقالات در سایت مجله رنو ایران، دانش فنی خود را برای نگهداری از گیربکس اتوماتیک خودروهای رنو افزایش دهید.

این مقاله ادامه دارد....

Some notes for maintaining the Transmission of Renault Automatic cars

Writer: Alireza Keramatian/ Renault IRAN Technical Hub and Network Manager