رنو ۶ (Renault ۶)
رنو ۶ یک خودروی ۵ درب هاچبک خانوادگی است که بین سال‌های ۱۹۶۸ تا ۱۹۸۶ توسط این شرکت خودروسازی تولید شد. رنو 6 (R6) برای اولین بار در سال ۱۹۶۸ در نمایشگاه خودروی پاریس رونمایی شد. هدف رنو از تولید این خودرو ساخت جایگزینی برای رنو ۴ و رقابت با محصولات دیگر شرکت فرانسوی یعنی سیتروئن بود. تولید رنو ۶ به صورت رسمی در اکتبر سال ۱۹۶۸ آغاز شد.
رنو ۶ همانند رنو ۴ از دسته دنده کوچک که در وسط داشبورد تعبیه شده بود بهره می‌برد و اتصال آن به موتور نیز شبیه رنو ۴ و خودروهای آن زمان سیتروئن بود. مهندسین رنو این محصول جدید را بر پایه پلتفرم استفاده شده در رنو ۴ ساختند و از موتور ۸۴۵ سی سی تقریباً مشابه با موتور رنو ۴ در آن استفاده کردند اما نکته‌ای که این دو خودرو را از یکدیگر متمایز می‌کرد بدنه رنو ۶ بود؛ بدنه این خودرو نسبت به مدل قبلی کمی بزرگ‌تر و البته مدرن تر طراحی و ساخته شده بود.
رنو ۶ یک خودروی مد روز نبود بلکه بر سه مشخصه اساسی که هر خانواده‌ای در آن زمان به آن نیاز داشتند مجهز بود: فضا، راحتی و اقتصادی بودن. این خودرو بر اساس معماری فرانسوی در عین حالی که بسیار ساده بود اما به همان اندازه نیز کارامد بود. یکی از نکات جذابیت رنو ۶ را باید فضای بار آن دانست چرا که با وجود اینکه در دسته خودروهای هاچبک قرار داشت اما دارای فضای باری مشابه خودروهای واگن استیشن بود؛ این فضا با تا شدن صندلی‌های ردیف عقب حتی می‌توانست افزایش یابد.
رنو ۶ حدود ۳۸۶۰ میلیمتر طول، ۱۵۴۰ میلیمتر عرض و ۱۵۰۰ میلیمتر ارتفاع داشت. همچنین فاصله بین دو محور آن در سمت چپ ۲۴۰۰ میلیمتر و در سمت راست ۲۴۵۰ میلمتر بود.
رنو ۶ در دو سال ابتدایی تولید خود با انتقاداتی از سوی رسانه‌ها روبرو شد چرا که آنها معتقد بودند که این خودرو با توجه به اینکه از بدنه سنگین‌تری نسبت به رنو ۴ بهره می‌برد نباید از همان موتور استفاده می‌کرد.
بنابراین مهندسین رنو در سال ۱۹۷۰ نسخه‌ای از رنو ۶ را با موتور ۱.۱ لیتری که پیش از این در سال ۱۹۶۲ در رنو ۸ مورد استفاده قرار گرفته بود را در نمایشگاه خودروی پاریس معرفی کردند که پیشرفت چشمگیری برای این محصول به حساب می‌آمد.
با استفاده از این موتور در رنو ۶ توان خروجی از ۳۴ اسب بخار به ۴۵ اسب بخار افزایش یافت. تولید مدل‌های با موتور کوچک‌تر تا ژوئن سال ۱۹۷۹ ادامه پیدا کرد و مدل‌های پس از از آگوست سال ۱۹۷۷ با نام رنو ۶ ال (Renault 6 L) فروخته شدند.
این مدل از رنو ۶ دارای صندلی‌های جلوی مجزا از هم، استراحت گاه دست روی درب، آینه وسط شب / روز، آینه آرایشی، زیرسیگاری در درب عقب و گرمکن شیشه عقب نیز بود.
مدل جدید رنو ۶ از سطح تجهیزات بالاتر، جعبه دنده جدید، سیستم خنک کننده و ترمز دیسکی جلو نیز بهره می‌برد. بهره گیری از سیستم خنک کننده جدید باعث شد که جلو پنجره جدیدی در طراحی ظاهری خودرو و زیر جلو پنجره قبلی که در مدل اولیه محل نصب پلاک خودرو بود ایجاد شود.
رنو ۶ برای بازار اسپانیا با موتور ۹۵۶ سی سی عرضه شد چرا که بر اساس قوانین دولت اسپانیا خودروهای با موتور بالای ۱۰۴۰ سی سی باید مالیات و عوارض بیشتری پرداخت می‌کردند. البته بعدها رنو ۶ با موتور ۱۰۳۷ سی سی و از سال ۱۹۸۱ با موتور ۱۱۰۸ سی سی با نام رنو ۶ جی تی ال (Renault 6 GTL) به این بازار راه پیدا کردند. تولید رنو ۶ تا سال ۱۹۸۶ در اسپانیا ادامه داشت و در مجموع حدود ۳۲۸ هزار دستگاه از آن در این کشور ساخته شد.
رنو ۶ در ماه ژوئن سال ۱۹۷۳ دچار اصلاحات ظاهری یا همان فیس لیفت شد؛ در جریان این تغییرات چراغ‌های جلو مربعی شکل شدند و به علاوه چراغ‌های جدید عقب، جلو پنجره پلاستیکی و سپرهای جدید به این محصول شرکت رنو اضافه شدند.
همچنین چراغ‌های راهنمای جلو نیز از بین سپر و چراع های جلو به روی خود سپر منتقل شدند. البته رنو ۶ با وجود این تغییرات ظاهری از نظر مکانیکی تغییری نداشت. این خودرو در سال ۱۹۷۸ نیز فیس لیفت کوچک دیگری نیز دریافت کرد که سیاه شدن جلو پنجره بارزترین آن بود.
تولید و فروش رنو ۶ در فرانسه و بیشتر کشورهای اروپایی در سال ۱۹۸۰ پایان یافت ولی با این حال در اسپانیا و آرژانتین تا سال ۱۹۸۶ تولید و فروخته می‌شد. رنو در سال ۱۹۷۶ خودروی هاچبکی یا اندازه مشابه رنو ۶ را برای رقابت با خودروی موفق فولکس واگن گلف معرفی کرد.
طراحی اصلی رنو ۶ بدون جلو پنجره اضافی که در مدل‌های با موتور ۱۱۰۰ سی سی اروپایی دیده می‌شد در آرژانتین جایی که این خودرو توسط شرکت IKA-Renault تولید می‌شد ادامه پیدا کرد تا اینکه در سال ۱۹۷۸ این محصول فیس لیفتی دریافت کرد و نامش به رنو ۶ جی تی ال تغییر یافت. در طی این تغییر سپر جدید سیاه رنگ و جلو پنجره‌ای یک تکه که چراغ‌های جلو را در بر می‌گرفت به رنو ۶ اضافه شد. در همین حال رنو موتور ۱۳۹۷ سی سی با ۶۰ اسب بخار قدرت را در رنو ۶ های تولیدی آرژانتین به کار برد. در مجموع ۸۰۸۶۹ دستگاه رنو ۶ در آرژانتین تولید شد.
رنو ۶ با وجود اینکه نتوانست به محبوبیت کم نظیر رنو ۴ و رنو ۵ دست پیدا کند اما حداقل ۱.۵ میلیون نفر به اندازه کافی به آن علاقمند شدند که یکی از آنها را به خانه خود ببرند.