رنو ۲۱ (Renault ۲۱)

رنو ۲۱ ( Renault 21) یکی از خودروهای کلاس سدان خانوادگی ساخت شرکت خودروسازی فرانسوی رنو است که در زمان طراحی و تولید خود توانست به محبوبیت و فروش بسیار خوب جهانی دست پیدا کند. رنو این خودرو را ما بین سالهای 1986 تا 1994 میلادی به بازار عرضه کرد. این خودرو بازار امریکای شمالی با نام رنو مدالیون ( Renault Medallion ) و سپس با نام ایگل مدالیون ( Eagle Medallion ) به فروش رسید؛ علت این نام گذاری تفاوت نمایندگی های فروش این خودرو در آن منطقه بودند. مطابق برآوردهای حدود بیش از ۲ میلیون دستگاه از رنو ۲۱ تولید و فروخته شده است.

سدان رنو ۲۱ در اوایل سال ۱۹۸۶ میلادی به عنوان جانشین خودروی موفق رنو ۱۸ معرفی شد. مجله وات کار در سال ۱۹۸۷ این خودرو را به عنوان بهترین خودروی خانوادگی سدان انتخاب کرد. رنو همچنین چند ماه پس از عرضه رنو ۲۱ یک مدل واگن استیشن از آن را با نام رنو ۲۱ نوادا به بازار معرفی کرد که این خودرو هم توانست جایزه بهترین خودروی استیشن سال را از آن خود کند.

جورجتو جوجارو ( Giorgetto Giugiaro ) طراح سرشناس ایتالیای وظیفه طراحی این محصول رنو را بر عهده داشت؛ وی یکی از برترین طراحان دنیا است و در سال ۱۹۹۹ «طراح اتومبیل قرن» نام گرفت و در سال ۲۰۰۲ به تالار مشاهیر صنعت اتومبیل‌سازی وارد شد. اتومبیل طراحی شده توسط جوجارو یک سدان موتور جلو بود که ۴۴۶۲ میلیمتر طول، ۱۷۱۵ میلیمتر عرض و ۱۴۱۵ میلیمتر ارتفاع داشت و فاصله بین دو محور آن ۲۶۰۰ میلیمتر بود.

رنو برای اولین بار در ۲۰ نوامبر سال ۱۹۸۵ از این محصول خود رونمایی و آن را به طور رسمی در فوریه ۱۹۸۶ وارد بازار کرد. این خودرو بازیگر تازه نفس رنو برای مبارزه در این کلاس خودرویی بود که پس از ۸ سال حضور رنو ۱۸ نیار به خون تازه ای در رگ های خود داشت. طراحی این خودرو با خودروهای همدوره آن مانند "فورد سیه را" و "اوپل آسکونا" تفاوت زیادی داشت.

این خودرو در سال ۱۹۸۹ به طور قابل توجهی از لحاظ فنی و زیبایی ارتقا یافت و ظاهر بی نظیر جدید آن به رنو ۲۵ که آن هم در آن زمان دچار تغییراتی شده بود شباهت پیدا کرد. همچنین مهندسین رنو نسخه هاچبک آن را هم عرضه کردند که توانست خیلی زود محبوبیت نسخه سدان را در فرانسه پشت سر بگذارد. آنها همچنین یک نسخه اسپورت تر از این محصول خود را با موتور ۲ لیتری توربو به خانواده رنو ۲۱ اضافه کردند. مدل TXi با موتور ۲ لیتری به صورت دو دیفرانسیل تولید شد و می توانست تا ۲۲۷ کیلومتر بر ساعت سرعت بگیرد.

رنو در اوایل سال ۱۹۹۴ همزمان با رونمایی از مدل جدید رنو لاگونای هاچبک به تولید رنو ۲۱ سدان و هاچبک بنزی پایان داد اما مدل های با موتور دیزلی و همچنین مدل نوادا تا زمان عرضه مدل های همرده لاگونا درچنده ماه بعد در بازارهای خودرو باقی ماندند.

رنو ۲۱ در سایت تولیدی سانتا ایزابل رنو در کشور آرژانتین بین سال ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۶ نیز تولید می شد. این تولید تا چند سال پس از توقف در اروپا نیز ادامه داشت. رنو ۲۱ در دو مدل سدان و استیشن در این کشور تولید و به فروش می رسید و هر دو مدل بنزینی و دیزلی قابل انتخاب بودند.

رنو ۲۱ در اوایل دهه ۱۹۹۰ در ترکیه نیز تولید شد و در مدل های اپتیما، منیجر و کونکورد در این کشورو به فروش می رسید. تولید و فروش رنو ۲۱ تا اواخر سال ۱۹۹۶ در کشور ترکیه ادامه داشت.

رنو ۲۱ در طول عمر خود با موتور های مختلفی عرضه شد که می توانید اطلاعات مربوط به آنها را در جدول زیر مطالعه کنید:

مدل موتور	حجم موتور (سی سی)	قدرت موتور (اسب بخار)	سرعت بیشینه (کیلومتر بر ساعت)
بنزینی	۱۳۹۷	۶۷	۱۶۵
بنزینی	۱۳۹۷	۶۹	۱۶۸
بنزینی	۱۵۶۵	۷۲	۱۶۵
بنزینی	۱۷۲۱	۷۵	۱۷۳
بنزینی	۱۷۲۱	۷۴	۱۷۲
بنزینی	۱۷۲۱	۸۹	۱۸۵
بنزینی	۱۷۲۱	۸۷	۱۸۱
بنزینی	۱۷۲۱	۹۴	۱۸۵
دیزلی	۱۸۷۰	۶۴	۱۶۰
بنزینی	۱۹۹۵	۱۳۳	۲۲۰
بنزینی	۱۹۹۵	۱۳۴	۲۳۰
بنزینی	۱۹۹۵	۱۷۳	۲۲۷
بنزینی	۱۹۹۵	۱۷۳	۲۲۲
دیزلی	۲۰۶۸	۶۶	۱۶۴
دیزلی	۲۰۶۸	۷۲	۱۷۰
دیزلی	۲۰۶۸	۸۷	۱۷۷
بنزینی	۲۱۶۵	۱۰۸	۱۹۲

رنو موتور این خودرو خود را با جعبه دنده ۵ سرعته دستی و یا جعبه دنده های ۳ یا ۴ سرعته خودکار همراه می کرد تا بتوند نیروی تولید شده توسط موتور را به محور جلوی خودرو که در واقع محور متحرک خودرو به حساب می آمد منتقل کند.

شرکت خودرو سازی سایپا به عنوان یکی از دو غول خودروسازی ایران در سال ۱۳۷۰ برای رقابت با دیگر خودروساز ایرانی یعنی ایران خودرو که در آن سال ها خودروی پژو ۴۰۵ را در سبد محصولات خود داشت اقدام به تولید رنو ۲۱ در ایران کرد. سایپا در آن زمان تجربه موفق تولید و فروش رنو ۵ را همراه خود داشت و قصد داشت که موفقیت دیگری را در کارنامه خود ثبت کند.

اما پیش بینی ها برای این شرکت درست از آب در نیامد و سایپا پس از مدتی در تامین قطعات لازم برای تولید رنو ۲۱ با مشکلاتی مواجه شد که در نهایت باعث شد فرایند تولید رنو ۲۱ در سال ۱۳۷۴ در ایران متوقف شود. البته این خودرو کماکان پس از پایان تولید در ایران وجود داشت و حتی تا سال ۱۳۷۶ مدل هایی از آن به بازار ارائه می شد که در حقیقت تولید سالهای قبل تر بودند.

مدلی از رنو ۲۱ که در ایران عرضه شده بود از موتور ۴سیلندر ۱۷۲۱ سی سی بهره می برد که می توانست ۷۵ اسب بخار قدرت تولید کند. این رن و۲۱ ظرف ۱۲ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر می رسید و حداکثر سرعت آن عدد ۱۷۵ کیلومتر را نشان می داد. این خودرو از نظر ایرانی ها به استهلاک پایین مشهور بود و با گذشت سال های زیاد از تولید آن، مشکل فنی جدی پیدا نمی کرد و در ضمن از یک کابین جادار و مناسب بهره می برد تا به این حد که در یک بازه زمانی سازمان تاکسیرانی شهرداری تهران از این خودرو در ناوگان حمل و نقل عمومی شهر استفاده کرد.