رنو لاگونا (Renault Laguna)
رنو لاگونا یک خودروی خانوادگی با استانداردهای اروپایی است که توسط شرکت خودروسازی رنو فرانسه تولید شده است. رنو نسل اول این محصول خود را در سال ۱۹۹۴، نسل دوم را در سال ۲۰۰۰ و نسل سومش را در اکتبر سال ۲۰۰۷ معرفی کرد.
رنو پس از رونمایی از رنو ۲۱ در سال ۱۹۸۶ و کسب موفقیت های بی شمار توسط این خودرو که حدوداً ۲ میلیون دستگاه از آن فروخته شد به دنبال جانشین مطمئنی برای آن بود. مهندسین رنو پس از بررسی و مطالعات فراوان خود تصمیم گرفتند که رنو لاگونا را جانشین رنو ۲۱ کنند. رنو لاگونا در نسخه های سدان، کوچه و استیشن واگن به تولید رسید.
توسعه این مدل رنو در سال ۱۹۸۷ آغاز شد و مسئولیت طراحی آن تحت نظر پاتریک لو کومن قرار گرفت. طراحی نهایی این خودرو در مارس سال ۱۹۸۹ مورد تایید قرار گرفت و پس از ساخت، نمونه اولیه برای مدت ۳ سال مورد آزمایش های فنی و جاده ای قرار گرفت.
نسل اول رنو لاگونا در نوامبر سال ۱۹۹۳ رونمایی و ژانویه سال ۱۹۹۴ به صورت رسمی به عنوان جانشین رنو ۲۱ به بازار عرضه شد. رنو لاگونا در ابتدا تنها به صورت هاچبک به بازار آمد اما در سپتامبر سال ۱۹۹۵ در نمایشگاه خودروی فرانکفورت نسخه ای واگن استیشن رنو لاگونا نیز معرفی شد. این محصول در برخی بازارها به رنو لاگونا اسپورت تورر شناخته می شد و جایگزین رنو ساوانا شد.
نسل اول رنو لاگونا ۴۵۰۸ میلیمتر طول، ۱۷۵۲ میلیمتر عرض و ۱۴۳۳ میلیمتر ارتفاع داشت و با موتورهای ۱.۶ لیتری، ۱.۸ لیتری، ۱.۸ لیتری ۱۶ سوپاپ، ۱.۹ لیتری ۱۶ سوپاپ، ۲ لیتری، ۲ لیتری ۱۶ سوپاپ و ۳ لیتری شش سیلندر بنزینی و موتورهای ۱.۹ لیتری و ۲.۲ لیتری دیزلی به بازار آمد.
سطح تجهیزات رفاهی رنو لاگونا به صورت کلی بالاتر از رنو ۲۱ بود. تمامی مدل های رنو لاگونا از ابتدا دارای فرمان برقی، شیشه بالابر برقی و قفل مرکزی از رااه دور به صورت استاندارد بودند. به علاوه اکثر مدل ها دارای کیسه هوا برای راننده نیز بودند. بعدها کیسه هوای دوگانه، سیستم ترمز ضد قفل، تهیه مطبوع و پخش کننده سی دی به صورت اختیاری یا استاندارد روی این خودرو نصب شدند.
همچنین پس از معرفی رنو سافران بی توربو نسخه ای با عملکرد بالاتر از رنو لاگونا به نام لاگونا بی توربو معرفی شد. با این حال نسخه ۴ چرخ متحرک (4WD) از رنو لاگونا رونمایی نشد.
موتور ۱.۶ لیتری پایه رنو لاگونا ۸۱ اسب بخار قدرت داشت و ۱۴۸ نیوتن متر گشتاور تولید می کرد. موتور ۳ لیتری نیز ۱۸۷ اسب بخار قدرت و ۲۶۷ نیوتن متر گشتاور تولید می کرد که قوی ترین موتور بنزینی ارائه شده برای این محصول بود.
رنو لاگونا در آوریل سال ۱۹۹۸ فیس لیفت کوچکی دریافت کرد و چراغ های جلو و عقب طراحی دوباره ای پیدا کردند، همچنین چراغ های مه شکن طراحی دایره ای شکل به خود گرفتند. به علاوه اینکه موتورها به روز رسانی شدند و در بعضی بازارها سطح تجهیزات خودرو ارتقا یافتند. ۵ موتور جدید از جمله موتور K4M که در خودروهای خانواده تندر ۹۰ نیز استفاده می شوند به موتورهای قبلی اضافه شدند.
در سال ۲۰۰۰ آخرین نسخه این نسل رنو لاگونا با نام لاگونا کونکورد معرفی شد. این خودرو دارای روکش های نیمه چرم و هشدار صوتی مانند پیام خوشامدگویی، پیام بسته نشدن درب خودرو، روشن ماندن چراغ، آب و هوا و خطاهای برقی یا مکانیکی بود.
رنو لاگونا نسل اول پس از هفت سال حضور در خط تولید با نسخه کاملاً جدیدی جایگزین شد که از شاسی مشترکی با نیسان پریمرا بهره می برد. موتور های نسل دوم رنو لاگونا ارتقا پیدا کرده و لیست تجهیزات نیز بلند بالاتر شد. نسل دوم رنو لاگونا اولین خودرو در اروپا بود که موفق شد در آزمون تصادف موسسه EuroNCAP پنج ستاره ایمنی را کسب کند؛ البته دیگر محصولات رنو نیز پس از رنو لاگونا موفق به کسب ۵ ستاره ایمنی شدند.
نسل دوم رنو لاگونا اولین خودروی خانوداگی اروپا و دومین خودروی اروپایی بود که از ویژگی استارت بدون کلید بهره می برد. این خودرو به جای استفاده از کلید از پیزی شبیه کارت اعتباری برای باز کردن قفل خودرو و روشن کردن آن استفاده می کرد.
نسخه لیفت بک این خودرو ۴۵۷۶ میلیمتر طول، ۱۷۷۲ میلیمتر عرض و ۱۴۲۹ میلیمتر ارتفاع داشت و فاصله بین دو محور آن ۲۷۴۸ میلیمتر بود. علاوه بر نسخه لیفت بک نسخه واگن استیشن رنو لاگونا نیز معرفی شد.
رنو لاگونا نسل دوم در مارس سال ۲۰۰۵ تحت فیس لیفت قرار گرفت و از نظر ایمنی، عملکرد فنی و راحتی ارتقا پیدا کرد. همچنین جلو پنجره خودرو باز طراحی و به طراحی رنو مگان نزدیک شد. علاوه بر این ترمز دستی برقی که پیش از این در رنو سنیک و رنو اسپس مورد استفاده قرار گرفته بود به این خودرو اضافه شد.
نسل سوم رنو لاگونا به صورت رسمی در یک گزارش خبری در ژوئن ۲۰۰۷ معرفی شد. این خودرو در ماه سپتامبر در نمایشگاه خودروی فرانکفورت رونمایی شد و در ماه اکتبر همان سال در در معرض فروش قرار گرفت. رنو این خودرو را در مدل های ۵ در لیفت بک، ۵ در استیشن و ۳ در کوپه معرفی شد.
این نسل رنو لاگونا بر روی پلتفرم D که به صورت مشترک توسط رنو و نیسان توسعه داده شده بود ساخته شد. نیسان پیشتر از این پلتفرم در خودروهای تیانا، آلتیما و مورانو بهره برده بود. این خوتدرو ۴۶۹۵ میلیمتر طول، ۱۸۱۱ میلیمتر عرض و ۱۴۴۵ میلیمتر ارتفاع داشت و فاصله بین دو محور آن ۲۷۵۶ میلیمتر بود. همچنین رنو لاگونا کوپه در اکتبر سال ۲۰۰۸ در نمایشگاه خودروی پاریس معرفی شد.
نسخه فیس لیفت شده ای از رنو لاگونا نسل سوم با نام فاز ۲ در نمایشگاه خودروی پاریس در سال ۲۰۱۰ رونمایی و فروش آن در نوامبر همان سال آغاز شد. این خودرو دارای بهبودهایی در داخل و خارج خودرو بود. تولید رنو لاگوتا تا سال ۲۰۱۵ و معرفی رنو تالیسمان ادامه داشت.
رنو لاگونا در ایران
رنو لاگونا کوپه در سال ۲۰۱۲ توسط شرکت نگین خودرو به عنوان شریک تجاری ایرانی رنو فرانسه وارد بازار خودروی کشورمان شد. این خودرو از یک موتور ۳۴۹۸ سی سی با قدرت ۲۴۵ اسب بخار و حداکثر گشتاور ۳۳۰ نیوتن متر بهره می برد. همچنین رنو لاگونا کوپه به جعبه دنده ۶ سرعته اتومات مجهز شده بود و حداکثر سرعت آن به ۲۲۰ کیلومتر بر ساعت می رسید.
این خودرو ۴۶۴۳ میلیمتر طول، ۱۱۸۱۲ میلیمتر عرض و ۱۳۹۸ میلیمتر ارتفاع داشت و شتاب صفر تا ۱۰۰ آن نیز ۷.۴ ثانیه بود. رنو لاگونا که به بازار ایران وارد شده بود دارای کیسه هوای راننده، سرنشین، جانبی و پرده ای بود. این خودرو همچنین از سیستم ترمز ضد قفل ABS، سیستم پایداری الکترونیکی و سیستم توزیع نیروی الکترونیکی ترمز EBD بهره می برد. فرمان این خودرو از نوع تلسکوپی با تنظیم برقی است. به علاوه صندلی های رنو لاگونا کوپه از گرمکن و تنظیم برقی به همراه حافظه برخوردار است.
از دیگر امکانات این خودرو می توان به سنسور باران، سنسور پارک، کروز کنترل، آینه برقی، شیشه بالابر برقی، پوشش چرم، صفحه نمایشگر، سیستم تهویه مطبوع دوگانه، قابلیت اتوماتیک خم شدن آینه های جانبی هنگام انتخاب دنده عقب و آینه وسط الکتروکرومیک اشاره کرد.