رنو تندر ۹۰ (Renault L۹۰)

رنو تندر ۹۰ یا همان داچیا لوگان یک خودروی خانوادگی است که به صورت مشترک توسط رنوی فرانسه و شریک تجاری رومانیایی آن داچیا از سال ۲۰۰۴ در حال تولید است. نسل دوم این خودرو در حال حاضر توسط داچیا در حال تولید است. لوگان در مدل های سدان، واگن استیشن و پیکاپ به بازارهای مختلف عرضه شده است. رنو این خودرو را در سایت های تولیدی رومانی، مراکش، برزیل، آرژانتین، ترکیه، روسیه، کلمبیا، ایران و هند تولید شده است. لوگان با نیت ساخت یک خودروی اقتصادی طراحی، تولید و در ابتدای تولید جایگزین خودروی داچیا ۱۳۱۰ شد.

این خودرو در ژوئن ۲۰۰۴ رونمایی و فروش آن در سپتامبر همان سال آغاز شد. رنو در ابتدا برنامه ای برای عرضه آن در بازار اروپای غربی نداشت اما سرانجام در ژوئن ۲۰۰۵ صادرات این خودرو را با قیمت بیشتری آغاز کرد.
داچیا لوگان با نام های رنو لوگان، نیسان آپریو، ماهیندرا وریتو، ماهیندرا ای وریتو، رنو تندر ۹۰، رنو تندر ۹۰ پلاس، رنو تندر پیکاپ، نیسان NP200، لادا لارگوس و EMC E36 در بازار های مختلف به فروش رسیده است.
همچنین رنو تولید این خودرو را در آوریل سال ۲۰۰۷ با همکاری شرکت ماهیندرا در هند آغاز کرد و این شرکت به رنو کمک کرد تا هزینه های تولید را تا ۱۵ درصد کاهش دهد. فروش این خودرو در هند موفقیت تجاری خوبی برای رنو به همراه داشت.

نسل اول سدان داچیا لوگان ۴۲۸۸ میلمیتر طول، ۱۷۴۰ میلمیتر عرض و ۱۵۳۴ میلمیتر ارتفاع داشت و فاصله بین دو محور آن نیز در نسخه سدان ۲۶۳۰ میلمیتر بود.
رنو و داچیا در سال ۲۰۰۸ تقریباً پس از ۴ سال از آغاز تولید این خودرو نسخه فیس لیفت شده ای را با نام داچیا لوگان جدید عرضه کرده است. این مدل جدید دارای طراحی مدرن تر و جذاب تر و طراحی داخلی راحت تری بود. این فیس لیفت در اکتبر همان سال در نسخه واگن استیشن هم اعمال شد.
نسل اول لوگان بر روی پلتفرم B0 ساخته شده که پیش از آن در رنو کلیو نسل دوم و دیگر مدل های رنو و نیسان مورد استفاده قرار گرفته بود ساخته شده است. استفاده محدود از تجهیزات لوکس و قطعات الکترونیکی باعث کاهش هزینه تولید و فروش خودرو و در نتیجه قیمت فروش و نگهداری پایین تر آن شده بود.
رنو لوگان از سیستم تعلیق نرمی برخوردار بود و میدان دید آن به دلیل استفاده از شاسی بلند تر نسبت به دیگر رقبای بازار وضعیت بهتری داشت. به علاوه این خودرو از موتور قدرتمندی استفاده می کرد که می توانست حتی با سوخت های با کیفیت پایین تر نیز عملکرد مطلوبی داشته باشد. در کنار این موارد سیستم تهویه مطبوع خودرو نیز برای بازار کشورهای خاورمیانه وحوزه دریای مدیترانه که اکثراً دمای هوا در آنها بالای ۴۰ درجه سانتیگراد است خنک کنندگی کافی داشت.

این خودرو در رومانی در ۴ تریم مختلف عرضه شد: Ambiance، Preference، Laureate و Ambition. مدل پایه یعنی Ambiance دارای کیسه هوای راننده، سپرهای همرنگ بدنه و قفل مرکزی بود. در مدل Preference امکاناتی همچنون کیسه هوای سرنشین جلو، شیشه های جلوی برقی، رادیو، پشت سری صندلی های عقب و کنترل از راه دور به خودرو اضافه شده بود. در مدل Laureate چراغ های مه شکن جلو، تهویه مطبوع، کامپیوتر اطلاعات سفر، آینه برقی، سه پشت سری صندلی های عقب و قابلیت تنظیم صندلی راننده فراهم شده بود. در نهایت بالاترین مدل لوگان دارای ترمز ABS، شیشه بالابر برقی عقب، پخش کننده سی دی و رینگ آلیاژی بود.

رنو و داچیا در سال ۲۰۰۶ بهبودهایی از جمله دکمه جدید برای در صندوق عقب، سر دنده جدید، لامپ های کریستالی عقب و س رنگ جدید را در انواع مدل های این خودرو ارائه کردند. همچنین مدل بالاتری از رنو لوگان با نام Prestige به سری قبلی خودروها اضافه شد. از امکانات این مدل جدید می توان به آینه های جانبی بزرگتر، سپرها، زه های در و دستگیره های همرنگ بدنه، سر دنده و فرمان چرمی و بهبود طراحی داخلی خودرو اشاره کرد. این مدل تنها با موتور ۱.۶ لیتری ۱۶ سوپاپ بنزینی که توان تولید ۱۰۵ اسب بخار قدرت را داشت تولید می شد.

نسل اول رنو لوگان توانست در سال ۲۰۰۵ سه ستاره ایمنی را از EuroNCAP کسب کند که تایید کنده اعداد و ارقام اعلامی از سوی رنو بود. همچنین این خودرو با موتورهای مختلفی به بازار آمد که اطلاعات آن در جدول زیر آمده است:

نام موتور	نوع سوخت	حجم (سی سی)	تعداد سوپاپ	قدرت (اسب بخار)	گشتاور (نیوتن متر)	سرعت بیشینه (کیلومتر بر ساعت)	مصرف سوخت (لیتر در صد کیلومتر
D4D Hi-Flex	بنزین	۹۹۹	۱۶	۷۵	۹۹	۱۶۰	۵.۶
D4F 732	بنزین	۱۱۴۹	۱۶	۷۳	۱۰۷	۱۶۱	۵.۹
K7J 710	بنزین	۱۳۹۰	۸	۷۳	۱۱۲	۱۶۲	۶.۹
K7M 710	بنزین	۱۵۹۸	۸	۸۵	۱۲۸	۱۷۵	۷.۳
K7M Hi-Torque	بنزین	۱۵۹۸	۸	۹۳	۱۳۸	۱۷۵	-
K7M Hi-Power	بنزین	۱۵۹۸	۸	۹۶	۱۳۸	۱۸۲	-
K4M 690	بنزین	۱۵۹۸	۱۶	۱۰۳	۱۴۸	۱۸۳	۷.۱
K4M Hi-Flex	بنزین	۱۵۹۸	۱۶	۱۰۹	۱۵۲	۱۸۵	-
K9K 700	دیزل	۱۴۶۱	۸	۶۳	۱۶۰	۱۵۵	۴.۹
K9K 792	دیزل	۱۴۶۱	۸	۶۶	۱۶۰	۱۵۸	۴.۷
K9K 796	دیزل	۱۴۶۱	۸	۸۴	۲۰۰	۱۶۷	۴.۶

لوگان که تا سال ۲۰۱۰ توانست حجم فروش گروه رنو را ۴ میلیون دستگاه افزایش دهد در ۹ مرکز تولید و مونتاژ مختلف آماده عرضه به بازار می شد: سایت تولیدی داچیا در رومانی، سایت تولیدی روسیه، سایت تولیدی مراکش، سایت تولیدی کلمبیا، دو سایت تولیدی ایران خودرو و سایپا ، سایت تولیدی ماهیندرای هند، سایت تولیدی رنو در برزیل و سایت تولیدی نیسان در افریقای جنوبی. شبکه بین الملل لجستیک که نام رسمی مرکز CKD گروه رنو در سایت تولیدی این شرکت رومانی است بزرگترین در نوع خود در تمام صنعت بزرگ خودروسازی است. این خودرو در بازار کشورهای فرانسه، ایتالیا، بلژیک، هلند، آلمان، یونان، مجارستان، لهستان، صربستان، جمهوری چک، کرواسی، اسلوانی، مراکش، ترکیه و ... با نام داچیا لوگان به فروش می رسید. همچنین این خودرو در بازار کشورهایی مانند افریقای جنوبی، آرژانتین، برزیل، اوکراین، روسیه، کلمبیا، اکوادور، مصر، شیلی، پرو، مکزیک و ونزوئلا نیز با نام رنو لوگان به بازار عرضه شد. به علاوه این خودرو در بازار کشورمان نیز با نام رنو تندر ۹۰ برای خرید به مشتریان ارائه شد.

رنو لوگان طبق قراردادی میان شرکت فرانسوی رنو و شرکای تجاری ایرانی آن از جمله ایران خودرو، سایپا و پارس خودرو به بازار ایران راه یافت و با نام رنو تندر ۹۰ به مشتریان عرضه شد. رنو وشرکای تجاری آن در سال ۲۰۰۳ یک شرکت مشترک با نام رنو پارس را تشکیل دادند که ۵۱ درصد سهام آن در اختیار خودروساز فرانسوی و مابقی سهام نیز دراختیار گروه های خودروسازی ایران خودرو، سایپا و سازمان توسعه و نوسازی صنایع ایران است.
این خودرو در ابتدای ورود به بازار ایران در سه مدل E0، E1 و E2 ثبت نام می شد که هر کدام از این سه مدل دارای امکانات مختلفی بودند و مدل E2 نیز مدل فول آپشن خودرو بود. رنو تندر ۹۰ با توجه به کیفیت ساخت خوب، موتور قدرتمند و هزینه تعمیر و نگهداری اندک با استقبال بسیار خوبی از سوی مشتریان ایرانی مواجه و در اولین ماه عرضه رنو تندر ۹۰ در ایران بیش از ۱۰۰ هزار دستگاه از این خودرو پیش فروش شد.
پارس خودرو در سال ۲۰۱۰ رنو تندر ۹۰ دوگانه سوز را تولید کرد می توانست از بنزین و CNG به عنوان سوخت استفاده کند اما تولید آن در سال ۲۰۱۲ متوقف شد. سال ۲۰۱۳ نیز شرکت ایران خودرو تولید رنو تندر ۹۰ با جعبه دنده خودکار را آغاز کرد. رنو تندر ۹۰ در آن زمان حدود ۱۰ هزار دلار برای مدل با جعبه دنده دستی و ۱۲ هزار دلار برای جعبه دنده خودکار قیمت داشت.
شرکای ایرانی رنو چندی بعد نسخه فیس لیفت شده ای از رنو تندر ۹۰ را با نام رنو تندر ۹۰ پلاس عرضه کردند که تغییراتی در ظاهر و کابین خودرو را به همراه داشت. همچنین رنو تندر پیکاپ نیز پس از مدتی در ایران به تولید رسید.
شرکت اینویژن موتور (EnVision Motor) در ایالات متحده نیز بازاریابی مدل های واگن، ون و پیکاپ را با نام EMC E36 انجام داد. این خودروها که همگی برقی بودند می توانستند که با هر بار شارژ حدود ۳۲۰ کیلومتر پیمایش داشته باشند و سرعت بیشینه آنها نیز ۱۱۲ کیلومتر بر ساعت بود. تلاش های این شرکت اما با موفقیتی چشمگیری همراه نشد.
تولید لوگان از یک سدان ۴ در آغاز شد و پس از آن مدل های مختلفی از آن توسط رنو و شرکای تجاری آن به بازار عرضه شد. این مدل ها شامل خودروهای زیر می شوند.

لوگان MCV

این خودرو که در سال ۲۰۰۶ و در نمایشگاه خودروی پاریس رونمایی شد نسخه واگن استیشن رنو لوگان است. این محصول دارای دو مدل ۵ سرنشین یا ۷ سرنشین است و فضای بار آن با توجه به تعداد صندلی های مورد استفاده بین ۲۰۰ تا ۲۳۵۰ لیتر است. فاصله بین دو محور این خودرو ۲۷۵ میلیمتر بلندتر از نسخه سدان است و در بزرگ عقب آن امکان دسترسی به صندلی ردیف آخر را راحت تر کرده است. این خودرو از همان موتوری استفاده می کند که در نسخه سدان به کار رفته و مزیت آن استفاده از کیسه هوای جانبی است.
فروش این خودرو در اکتبر سال ۲۰۰۶ با قیمتی بین ۸۲۰۰ تا ۱۲۵۵۰ یورو در رومانی آغاز شد و در اوایل سال ۲۰۰۷ نیز به بازارهای دیگر راه یافت. در سال ۲۰۰۸ نیز نسخه ای با تغییرات در چراغ ها و سپرهای آن عرضه شد. رنو و داچیا در سال ۲۰۱۲ به تولید این خودرو پایان دادند و مدل لاجی (Lodgy) را جایگزین آن کردند. این خودرو از سال ۲۰۱۲ توسط شرکت آوتوواز با نام لادا لارگوس تولید و به بازار عرضه می شود.

ون لوگان

داچیا در ژانویه سال ۲۰۰۷ نسخه ون ولگان را در بخارست رونمایی کرد. این خودرو تقریباً شبیه لوگان MCV بود با این تفاوت که شیشه های جانبی عقب ا نداشت. این محصول نیز از همان موتورهای مورد استفاده در مدل های دیگر استفاده می کرد. رنو و شریک تجاری رومانیایی آن در سال ۲۰۱۲ تصمیم گرفتند به تولید این محصول خاتمه دهند. تولید این خودرو کماکان از سوی آوتوواز ادامه دارد.

لوگان پیکاپ

این مدل در سال ۲۰۰۷ در نمایشگاه بین المللی خودروی بخارست معرفی و جایگزین خودروی داچیا پیکاپ شد. فروش این خودرو در رومانی از سال ۲۰۰۸ و با برچسب قیمتی ۷۳۰۰ تا ۹۴۵۰ یورو آغاز گردید. این خودرو با نام رنو تندر پیکاپ هم در بازار خودرویی کشورمان عرضه شد که از موتور ۱۶۰۰ سی سی K4M بهره می برد. داچیا در سال ۲۰۱۲ محصولی به نام داکر (Dokker) را جایگزین این خودرو کرد.

لوگان نسل دوم

نسل دوم لوگان در سال ۲۰۱۲ در نمایشگاه خودروی پاریس معرفی شد. طراحی این خودرو نزدیک به طراحی نسل دوم ساندرو بود که در همان نمایشگاه معرفی شد. این خودرو توسط مرکز طراحی اروپای رنو طراحی شده بود و از پلتفرم M0 داچیا استفاده می کرد.نسل دوم لوگان ۴۳۴۶ میلمیتر طول، ۱۷۳۳ میلمیتر عرض و ۱۵۱۷ میلمیتر ارتفاع داشت و دو محور آن نیز ۲۶۳۴ میلمیتر از هم فاصله داشتند. فروش این خودرو در نوامبر همان سال با قیمت ۶۷۰۰ یورو در رومانی آغاز شد. نسخه سدان این خودرو به صورت تدریجی به بازار خودرویی کشورهایی مانند آرژانتین، برزیل، روسیه و مصر راه یافت و تولید آن در سایت های تولیدی رنو در این کشورهای آغاز شد.

از میان ویژگی های جدید مدل تازه معرفی شده می توان به موتور بنزینی ۰.۹ لیتری سه سیلندر توربوشارژ با قدرت ۹۰ اسب بخار اشاره کرد. همچنین دو موتور ۱.۲ لیتری ۱۶ وپاپ بنزینی و ۱.۵ لیتری دیزلی نیز به همراه این مدل معرفی شدند. همچنین سیستم مدیا نو (Media Nav) که شامل صفحه نمایش لمسی ۷ اینچی و نرم افزار ناوبری می شد نیز به این مدل اضافه شد. رنو و داچیا امکانات دیگری همچون محدود کننده سرعت، کروز کنترل، سنسور پارک عقب، سیستم پایداری خودرو، ترمز ABS و کیسه هوای جلو و جانبی را نیز به صورت استاندارد بر روی این خودور قرار دادند. داخل خودرو نیز دچار تغییرات مهمی شد از جمله اینکه قطعات کرومی زیاد در داخل آن مورد استفاده قرار گرفت. داچیا از سال ۲۰۱۵ مدلی که از موتور ۰.۹ لیتری TCe استفاده می کرد را به سیستم توقف و حرکت (Start & Stop) مجهز کرد. همچنین نسل دوم لوگان در تریم های Access، Ambiance، Laureate و Prestige به بازار عرضه شد.

این محصول با موتور های مختلف شامل ۰.۹ لیتری سه سیلندر بنزینی توربوشارژ، ۱ لیتری سه سیلندر بنزینی، ۱ لیتری چهار سیلندر بنزینی، ۱.۲ لیتری چهار سیلندر بنزینی، ۱.۲ لیتری لیتری چهار سیلندر بنزینی و LPG، 1.6 لیتری چهار سیلندر بنزینی و ۱.۵ لیتری چهار سیلندر دیزلی و با جعبه دنده های ۵ سرعته دستی، ۴ سرعته خودکار و ۶ سرعته دستی خودکار به بازار عرضه شد.
در سال ۲۰۱۴ و به مناسبت جشن دهمین سال تولید لوگان تعداد ۲ هزار دستگاه از این خودرو توسط داچیا تولید شد که به امکانات جدیدی مانند سیستم تهویه خودکار، چراغ مه شکن قوی تر، رینگ های ۱۶ اینچی و چندین المان خاص طراحی مجهز شده بودند.

داچیا در سال ۲۰۱۳ نسخه استیشن نسل دوم لوگان را در نمایشگاه خودروی ژنو معرفی کرد. این خودرو همچنان نام MCV را همراه خود داشت و از ۵ صندلی و فضای بازی بین ۵۷۳ تا ۱۵۱۸ لیتر بهره می برد.
داچیا در سال ۲۰۱۶ نسخه فیس لیفت شده ای از نسل دوم لوگان را معرفی کرد که از طراحی جدید، فرمان باز طراحی شده و موتور جدید ۱ لیتری استفاده می کرد. طراحان این شرکت قصد داشتند که ظاهری تازه برای آن ایجاد کنند و به همین دلیل تغییراتی را در جلوی آن ایجاد کردند. همچنین سپرهای عقب و جلو کمی باز طراحی شدند و چراغ های جلو با نمای جدید و استفاده از LED به این خودرو اضافه گردیدند. استفاده از جلو پنجره جدید که پیش از این مشابه آن در رنو داستر مورد استفاده قرار گرفته بود نیز این تغییرات را کامل تر کرد.