رنو ۹ (Renault ۹)
رنو 9 (Renault 9) یک خودروی خانوادگی کوچک است که بین سال های ۱۹۸۱ تا ۱۹۸۸ میلادی توسط شرکت رنو ساخته شد. این خودرو توسط رابرت اوپرون که یک طراح فرانسوی خودرو بود طراحی شد. وی یکی از طراحان برجسته خودرو جهان بود که سابقه طراحی خودرو برای شرکت هایی مانند آلفا رومئو و فیات را نیز در کارنامه خود داشت. دی در سال ۱۹۹۹ جزو ۲۵ طراح خودرویی بود که نامزد کسب طراح خودروی قرن شدند.
رنو ۹ در اکتبر سال ۱۹۸۱ به صورت یک خودروی سدان چهار در موتور جلو و همچنین دیفرانسیل جلو به بازار عرضه شد و یک سال بعد نسخه مخصوص کشورهایی که فرمان خودرو در سمت راست قرار دارد نیز آماده شد. رنو در سال ۱۹۷۷ فرایند طراحی این خودرو را با عنوان مدل "۴ متری" آغاز کرد؛ این نام گذاری اشاره به طول رنو ۹ داشت و قرار بود که این خودرو محصولی بین رنو ۵ و رنو ۱۴ باشد.
رابرت اوپرون به عنوان طراح خودرو برای جلب نظر مشتریان سنتی طراحی سه جعبه ای مرسوم را در طراحی رنو ۹ به کار گرفت تا استقبال نا مناسبی که از طراحی رنو ۱۴ شده بود را برطرف کند چرا که مطالعات دقیقی که بر روی مصرف کنندگان انجام شده بود نشان می داد که خریداران نوآوری هایی را به که به طراحی غیر مرسوم بیانجامد را قبول نخواهند کرد.
رنو ۹ با استراتژی طراحی مناسب با سیاست های فروش جهانی رنو و متناسب با وضعیت اقتصادی آن زمان دنیا که دومین شوک نفتی را تجربه می کرد به خطوط تولید راه پیدا کرد. به علاوه اینکه اعدادی که در پشت طراحی این خودرو بودند اعجاب آور بودند: ۱۴.۵۰۰.۰۰۰ ساعت مطالعه و آزمایش، ساخت ۴۴ مدل اولیه، آزمایش ۱۳۰ موتور مختلف، ۲.۲۰۰.۰۰۰ کیلومتر تست جاده ای مدل های پروتوتایپ و مشارکت بیش از ۵۰۰ نفر در ساخت و توسعه مدل جدید این خودرو. به این موارد باید استفاده از به روز ترین فناوری های ساخت به کمک کامپوتر و به صورت خودکار را اضافه کرد.
مهندسین رنو تغییراتی را در مشخصات مکانیکی خودرو ایجاد کردند؛ استفاده از محور محرک جلو، کنار گذاشتن سیستم انتقال قدرت به کار رفته در رنو ۱۴ و استفاده از مدلی جدید و همچنین استفاده از موتور کلیون ساخت رنو و به اضافه همه اینها طراحی سیستم تعلیق تازه از جمله اقدامات رنو برای بهبود محصول جدید این شرکت بودند. البته این اقدامات پایه و اساس خودروهای نسل بعد رنو نیز بودند.
مدل اولیه رنو ۹ همچنین از یک جعبه دنده دستی ۴ سرعته بهره می برد. ترمزهای جلو این خودرو از نوع دیسکی و ترمزهای عقب نیز کاسه ای بود. رنو ۹ همچنین ۴۰۶۴ میلمتر طول، ۱۶۵۱ میلیمتر عرض، ۱۴۰۵ میلیمتر ارتفاع داشت و فاصله بین دو محور آن ۲۴۷۷ میلمتر بود.
رنو ۹ با دریافت این تغییرات و بهبودها توانست در سال ۱۹۸۲ عنوان بهترین خودروی سال اروپا را از آن خود کند. از مشخصه های طراحی ظاهری رنو ۹ می توان به استفاده از ۲ چراغ مستطیلی شکل در جلو و چراغ های ترمز مستطیل در عقب اشاره کرد. رنو ۹ دارای جلو پنجره مشکی رنگی بود که چراغ های جلو را به یکدیگر متصل می کردند. همچنین چراغ های راهنمای جلو در داخل سپر پلاستیکی مشکی رنگ خودرو قرار داده شده بود.
رنو ۹ در ابتدای زمان معرفی به بازار از موتور کلیون فونت با حجم های ۱.۱ و ۱.۴ لیتری بهره می برد. با ظهور خودروهای ژاپنی در آن زمان و استقبال مشتریان از آنها هدف اصلی این محصول خودروساز فرانسوی رقابت با مزدا ۳۲۳ بود. شعار مزدا ۳۲۳ "چالش ژاپنی" بود و برای همین باید رنو ۹ را پاسخی به این پالش دانست.
رنو در سال ۱۹۸۴ نسخه GTL این خودرو را با موتور ۱۳۰۰ سی سی به بازار عرضه کرد و در همین سال نسخه تاکسی رنو ۹ نیز به بازار آمد که با استقبال خوبی روبرو شد به حدی که در برخی کشورهای تا سال ۲۰۰۰ حضوری پررنگ داشت. در سال ۱۹۸۵ بالاترین نسخه رنو ۹ تا آن زمان با نام نسخه GTS معرفی شد. این نسخه چراغ جلوهایی دو تکه داشت، اندازه کاربراتور آن دو برابر شده بود، از موتوری ۱۴۰۰ سی سی بهره می برد، رنگ های تازه ای از آن عرضه شد و امکان رنگ آمیزی بدنه به صورت متالیک به صورت انتخابی نیز برای آن وجود داشت.
رنو ۹ در نسخه های زیر با موتورهای مختلف عرضه شد:
مدل TC – با حجم ۱۱۰۸ سی سی و قدرت ۴۸ اسب بخار
مدل GTC – با حجم ۱۲۳۷ سی سی و قدرت ۵۵ اسب بخار
مدل TL – با حجم ۱۳۹۷ سی سی و قدرت ۶۰ اسب بخار
مدل GTL – با حجم ۱۳۹۷ سی سی و قدرت ۶۸ اسب بخار
مدل GTS – با حجم ۱۳۹۷ سی سی و قدرت ۷۲ اسب بخار
مدل TSE – با حجم ۱۳۹۷ سی سی و قدرت ۷۲ اسب بخار
مدل TX – با حجم ۱۷۲۱ سی سی و قدرت ۷۵ اسب بخار
مدل TXE – با حجم ۱۷۲۱ سی سی و قدرت ۸۲ اسب بخار
مدل GTX – با حجم ۱۷۲۱ سی سی و قدرت ۹۰ اسب بخار
مدل GTE – با حجم ۱۷۲۱ سی سی و قدرت ۹۵ اسب بخار
مدل توربو – با حجم ۱۳۹۷ سی سی و قدرت ۱۱۵ اسب بخار
مدل توربو – با حجم ۱۳۹۷ سی سی و قدرت ۱۰۵ اسب بخار
مدل GTD – با حجم ۱۵۹۵ سی سی و قدرت ۵۵ اسب بخار
مدل TDE – با حجم ۱۵۹۵ سی سی و قدرت ۵۵ اسب بخار
تولید این خودرو در فرانسه تا سال ۱۹۸۹ ادامه داشت و پس از آن تولیدش متوقف شد. رنو ۹ بین سال های ۱۹۸۳ تا ۱۹۸۷ در ایالات متحده امریکا، از ۱۹۸۳ تا ۱۹۹۶ در تایوان، بین سال های ۱۹۸۴ تا ۱۹۹۷ در آرژانتین، در سال های ۱۹۸۳ تا ۲۰۰۳ در کلمبیا و در سال های ۱۹۸۵ تا سال ۲۰۰۴ نیز در ترکیه تولید شد.
این خودرو توسط شرکت AMC به عنوان متحد رنو در ایالات متحده امریکا تولید شد. این شرکت نسخه سدان GTA و کانورتیبل را با موتور ۲ لیتری، سیستم تعلیق اسپورت، کیت بدنه ایرودینتامیک و رینگ های برند Ronal به بازار عرضه کرد.