رنو مگان (Renault Megane)

رنو مگان یک خودروی خانوادگی است که از سال ۱۹۹۵ برای جانشینی رنو ۱۹ توسط این خودروساز فرانسوی تولید شده است. رنو مگان در طول زمان تولید خود در مدل های هاچبک سه در و پنج در، سالن، کوپه، کانورتیبل و استیشن به بازار عرضه شده است.

نسل اول این خودرو تا حد زیادی به رنو ۱۹ شباهت داشت و از نسخه بهبود یافته شاسی آن استفاده می کرد. در سال ۱۹۹۶ نیز مگان سنیک که یک خودروی چند منظوره ( MPV ) بود معرفی شده که از مشخصات مکانیکی مشابه با مگان هاچبک بهره می برد.

سال ۲۰۰۲ نسل دوم رنو مگان با تغییرات عمده در طراحی خودرو معرفی شد و توانست در سال ۲۰۰۳ عنوان خودروی سال اروپا را به دست بیاود. این محصول اولین خودرو در کلاس خود بود که توانست ۵ ستاره ایمنی موسسه EuroNCAP را کسب کند.

رنو مگان نسل اول (۱۹۹۵ تا ۲۰۰۲)

توسعه X64 در ابتدای سال ۱۹۹۰ آغاز شد و نمونه های اولیه آن نیمه اول همان سال طراحی شد. چند ماه بعد در سپتامبر ۱۹۹۰ چندین نمونه با مقیاس ۵/۱ ساخته شد. طرح های مصوب در چهار مدل مختلف توسعه یافتند. همه این ۴ طرح در مارس سال بعد در ابعاد واقعی ساخته شدند و در نهایت طرح میشل ژاردین پذیرفته و در آوریل ۱۹۹۲ آماده تولید شد. اولین پروتوتایپ رنو مگان در دسامبر ۱۹۹۲ تولید و به مدیریت شرکت عرضه شد. حدود ۴۳۲ پروتوتایپ در زمان توسعه رنو مگان ساخته و در این دوران نابود شدند.

مگان نسل اول در سپتامبر سال ۱۹۹۵ به عنوان جانشین رنو ۱۹ در نمایشگاه خودروی فرانکفورت رونمایی شد. این خودرو در واقع رنو ۱۹ با پوسته ای جدید بود البته موتور، سیستم انتقال قدرت و شاسی دچار تغییرات اساسی شده بود. باید این نکته را خاطر نشان کرد که نام مگان از خودروی مفهومی ارائه شده توسط رنو در سال ۱۹۸۸ با همین نام گرفته شده است.

تولید رنو مگان مانند رنو ۱۹ و رنو ۱۱ در جولای سال ۱۹۹۵ در سایت تولیدی این شرکت در شمال فرانسه و دیگر سایت رنو در اسپانیا آغاز شد. این محصول رنو در ۱۵ نوامبر ۱۹۹۵ در فرانسه به بازار عرضه شد.

ایمنی تمرکز اصلی رنو در طراحی و تولید رنو مگان بود. این خودرو از کمربند سه نقطه ای برای سرنشین وسط صندلی عقب، کیسه هوای راننده و کیسه هوای سرنشین جلو از سال ۱۹۹۶ برخوردار بود. رنو مگان همچنین به اولین نسخه سیستم پیشگیری و حفاطت رنو ( SRP ) مجهز بود.

اولین نسل از رنو مگان از موتورهای نوع E رنو با حجم ۱.۴ لیتر و ۱.۶ لیتری بنزینی و مدل نوع F این شرکت با حجم ۱.۹ لیتری دیزل و ۲ لیتری بنزینی بهره می برد. نسخه ورزشی تر از رنو مگان هم در آن زمان عرضه شد اما تولید آن زیاد طول نکشید و به دلیل افزایش قیمت متوقف شد. همچنین نسخه استیشن رنو مگان تنها در بازارهایی که فرمان در سمت چپ قرار دارد عرضه شد.

رنو در بهار سال ۱۹۹۹ فیس لیفتی مختصری در مگان ۱ انجام داد که شامل تغییر جلو پنجره خودرو، امکانات ایمنی پیشرفته تر و تجهیزات رفاهی به روز شده بود. همچنین در این نسخه از موتورهای ۱۶ سوپاپ استفاده شد.

رنو مگان ۱ با موتورهای مختلفی به بازار عرضه شد که می تونید اطلاعات آن را در زیر بخوانید:

رنو مگان نسل دوم (۲۰۰۲ تا ۲۰۰۹)

نسل دوم رنو مگان در سپتامبر سال ۲۰۰۲ رونمایی شد و شروع کاملاً تازه ای برای این شرکت بود. نسل دوم شباهت بسیار کمی با نسل اول داشت و از زبان طراحی جدید رنو که برای اولین بار در رنو اونتایم ( Avantime ) استفاده شده بود بهره می برد.

مگان جدید توانست عنوان خودروی سال اروپا را در سال ۲۰۰۳ در رقابت با خودروهایی مانند مزدا ۶ و سیتروئن c3 کسب کند. رنو مگان نسل دوم همچنین در تست تصادف EuroNCAP توانست ۵ امیتاز ایمنی را به دست آورد.

رنو مگان نسل دوم و رنو لاگونا هر دو مظهر فناوری های نوآورانه ای بودند که رنو در ابتدای دهه ۲۰۰۰ میلادی رونمایی کرده بود. استفاده از سیستم شناسایی کارت بدون کلید رنو به عنوان سوییچ خودرو که به صورت استاندارد در نسل دوم مگان به کار گرفته شد اولین نمونه استفاده از سیستمی در چنین کلاس خودرویی بود که به صورت گسترده توسط بازار پذیرفته شد. استفاده از سانروف پانورامیک شیشه ای نیز دیگر اقدامی بود که رنو را از رقبای خود جلوتر برد. در سال ۲۰۰۳ برنامه تخت گاز ( Top Gear ) شبکه بی بی سی برای اولین بار یک تست تصادف واقعی با حضور یک راننده واقعی را روی این خودرو اجرا کرد.

رنو مگان نسخه تحت عنوان " Hi-Flex" را در برزیل عرضه کرد که همزمان می توانست از بنزین معمولی و اتانول به عنوان سوخت استفاده کند. این نسخه با یک موتور ۱.۶ لیتری ۴ سیلندر با ۱۶ سوپاپ به فروش می رسید و موتور آن توان تولید ۱۰۹ اسب بخار را داشت. نسخه ای هم با موتور ۲۲ لیتری عرضه شد اما این مدل اجازه استفاده از اتانول را نداشت.

رنو مگان نسل دوم در طیف های مختلفی به بازار عرضه شد: هاچ بک سه در – هاچبک پنج در – سدان / سالن ۴ در – استیشن ۵ در – کوپه و کانورتیبل.

نسخه سدان این مدل از رنو مگان وارد بازار کشورمان هم شد و با استقبال زیادی از سوی خریداران مواجه شد. کیفیت بالای ساخت خورو در کنار مواردی همچون امینی بالا و تجهیزات مناسب، موتور قدرتمند، مصرف سوخت پایین و موارد دیگر این محصول رنو را محبوب ایرانی ها کرده بود. این خودرو از سوی نهادهای کشوری نیز به عنوان خودروی تشریفاتی و اداری نیز مورد استفاده قرار گرفت. همچنین مدتی نیز به عنوان خودروی رسمی نیروی انتظامی و پلیس راهنمایی و رانندگی کشور در این ارگان های مورد استفاده قرار گرفت.

این خودرو از موتور ۴ سیلندر ۱۶ سوپاپ با حجم ۱۹۹۸ سی سی با قدرت ۱۳۲ اسب بخاری و جعبه دنده اتوماتیک ۴ سرعته استفاده می کرد. فرمان این خودور از نوع الکتریکی بود و از سیستم تعلیق مک فرسون با بازوی چهارگوش و میله موجگیر در جلوی خودرو و میله پیچشی با نقاط اتصال بیرونی از عقب خودرو بهره می برد.

بخش رنو اسپورت گروه رنو نسخه RS از هاچبک های ۳ در و ۵ در رنو مگان را معرفی کرد که به موتور ۲ لیتری ۱۶ سوپاپ توربو شارژ با قدرت ۲۲۲ اسب بخار مجهز بود. علاوه بر موتور تغییراتی هم در سیستم تعلیق جلو و عقب خودرو ایجاد شده بود تا فرمان پذیری آن افزایش یابد.

نسل دوم رنو مگان با موتورهای زیر در اقصی نقاط جهان عرضه شد:

نسل سوم این خودروی محبوب رنو در پایان سال ۲۰۰۸ برای نگه داشتن آن در مسابقه با رقبا به بازار عرضه شد. مدل های هاچبک ۵ در و رنو مگان کوپه به صورت رسمی در اکتبر همین سال به فروش گذاشته شدند. این دو مدل طراحی های مختلفی داشتند؛ در حالی که رنو مگان کوپه دارای ظاهری اسپورت بود مدل ۵ در ظاهری محافظه کارانه تر داشت.

رنو در ژوئن سال ۲۰۰۹ مدل استیشن ۵ در رنو مگان را با نام Sport Tourer معرفی کرد. همچنین یک سال بعد در ژوئن سال ۲۰۱۰ نسخه کوپه کابریولت رنو مگان توسط این خودروساز فرانسوی به بازار عرضه شد. به علاوه نسخه با موتور ۱.۴ لیتری توربوشارژ به طیف خودروهای رنو مگان اضافه شد. مگان ۳ در سال ۲۰۱۲ برای نخستین بار فیس لیفت شد و همچنین مدل هایی با موتور بنزینی ۱.۲ لیتری، موتور دیزلی ۱.۵ لیتری ۱۱۰ اسب بخاری و یک موتور دیزلی ۱.۶ لیتری به همراه آن معرفی شدند.

این شرکت خودروسازی فرانسوی در سال ۲۰۱۴ یک بار دیگر مگان را با یک موتور ۱.۲ لیتری توربوشارژ قدرتمندتر ۱۲۸ اسب بخاری فیس لیفت کرد و در عین حال مدل های هاچبک، کوپه و استیشین را به روز رسانی کرد.

این نسل نیز با موتور های مختلفی به بازار عرضه شد که اطلاعات مربوط به آنها در جدول زیر گردآوری شده اند:

نسل چهارم رنو مگان سپتامبر ۲۰۱۵ در نمایشگاه خودروی فرانکفورت توسط این شرکت معرفی و فروش آن در جولای سال ۲۰۱۶ آغاز شد. این نسل از رنو مگان بر اساس پلتفرم CMF-CD که به طور مشترک توسط رنو و نیسان طراحی و توسعه داده شده بود ساخته شده است. رنو مگان ۴ از زبان طراحی تازه رنو که زیر نظر لورن ون دن آکر توسعه یافته بهره می برد. رنو از زبان طراحی در خودروهایی همچون نسل چهارم کلیو، رنو کپچر، رنو اسپس نسل ۵ و رنو تالیسمان بهره برده است.

نسخه استیشن با نام رنو مگان Sport Tourer در نمایشگاه خودروی ژنو در سال ۲۰۱۶ رونمایی شد. همچنین نسخه سدان آن نیز در جولای همان سال معرفی شد.

نسل چهارم رنو مگان بزرگتر و کم ارتفاع تر از نسل قبل است. رنو از سیستم تعلیق مک فرسون در جلو و میله پیچشی در عقب خودرو استفاده کرده است. ترمزهای هر دو محور نیز از نوع دیسکی هستند. راننده می تواند حالت رانندگی دلخواه خود را از میان ۵ حالت موجود انتخاب کند. اکثر مدل های رنو مگان از قابلیت نمایش اطلاعات بر روی شیشه جلوی راننده بهره می برند و همچنین صفحه نمایش ۷ اینچی و در برخی تریم ها صفحه نمایش ۸.۷ اینچی لمسی در آن استفاده شده است. از دیگر امکانات رنو مگان نسل چهارم می توان به کروز کنترل تطبیقی، دستیار ترمز اضطراری خودکار، هشدار انحراف از خط، هشدار محدودیت سرعت، هشدار نقاط کور، سیستم روشنایی خودکار، دوربین دنده عقب، سنسور پارکینگ و سیستم پارکینگ خودکار اشاره کرد.

این خودرو با ۹ موتور مخنلف شامل ۴ مدل بنزینی و ۵ مدل دیزلی با توان های ۸۹ تا ۲۰۲ اسب بخار عرضه می شود.

نسخه GT این خودرو نیز توسط بخش رنو اسپورت این خودروساز فرانسوی ساخته و عرضه شده است. این خودرو از یک موتور ۱.۶ لیتری دیزلی یا بزینی بهره می برد. این مدل به صورت استاندارد به سیستم ۴ چرخ فرمان پذیر موسوم به 4control رنو و جعبه دنده خودکار با کلاچ دوگانه مجهز شده است.

رنو اسپورت همچنین مدل استیشن GT و رنو مگان ار اس جدید را در میان طیف خودروهای خود قرار داده است. چندی پیش نیز از رنو مگان ار.اس تروفی رونمایی شد.